1 Եւ ինձ ասեց, Մարդի որդի, ա կանգնիր ոտներիդ վերայ, որ քեզ հետ խօսեմ։ 2 Եւ բ հոգին մտաւ մէջս հէնց որ նա խօսեց ինձ հետ, եւ ինձ կանգնեցրեց ոտներիս վերայ. Եւ ես լսեցի նորան, որ խօսում էր ինձ հետ։ 3 Եւ նա ասեց ինձ. Մարդի որդի, ես քեզ ուղարկում եմ Իսրայէլի որդկանց մօտ, այն ինձ դէմ ապստամբող ապստամբ ազգերի մօտ. գ նորանք եւ նորանց հայրերը յանցաւոր եղան ինձ դէմ մինչեւ իսկ այս օրը. 4 Եւ դ որդիքը պինդերես եւ խստասիրտ են. Ես քեզ նորանց մօտ եմ ուղարկում. Եւ ասիր նորանց. Այսպէս է ասում Տէր Եհովան։ 5 ե Եւ նորանք՝ թէ լսեն թէ զանց անեն, որովհետեւ նորանք ապստամբ տուն են, եւ զ կ’իմանան որ մարգարէ է եղել իրանց մէջը։
6 Իսկ դու, մարդի որդի, է մի վախենար նորանցից, եւ նորանց խօսքերիցն էլ մի վախենար, թէեւ մօտդ ը տատասկներ եւ փուշեր էլ լինեն, եւ դու կարիճների վերայ ես բնակվում. թ նորանց խօսքերիցը մի վախենար եւ նորանց երեսիցը մի զարհուրիր, ժ թէեւ նորանք ապստամբ տուն են։ 7 Եւ ի իմ խօսքերն ասիր նորանց՝ լ թէ լսեն թէ զանց անեն, որովհետեւ նորանք ապստամբ են։
8 Իսկ դու, մարդի որդի, լսիր թէ ես ինչ եմ ասում քեզ, ապստամբ մի լինիր այն ապստամբ տան պէս. Բաց բերանդ եւ խ կեր ինչ որ ես տալիս եմ քեզ։ 9 Եւ ես մտիկ արի եւ ահա ծ մի ձեռք կար դէպի ինձ մեկնուած, եւ ահա կ նորանում մի գրքի տոմս։
10 Եւ նա տարածեց նորան իմ առաջին, եւ նա գրուած էր առաջիցն ու ետեւիցը. Եւ նորա վերայ գրուած էին ողբեր եւ հառաչանք ու վայ։
Եզեկիել 2